Op haar blog www.buitenbegintdewereld.nl post Springzaadpartner Jenny van Herrewegen natuureducatieve stripjes. In elke nieuwsbrief mogen we een strip met jullie delen. Met dank aan Jenny! |

Op haar blog www.buitenbegintdewereld.nl post Springzaadpartner Jenny van Herrewegen natuureducatieve stripjes. In elke nieuwsbrief mogen we een strip met jullie delen. Met dank aan Jenny! |
Dit is het officiële verslag opgesteld en beschikbaar gesteld door het RIVM.
Het vrij spelen van kinderen staat onder druk.
Het is niet meer vanzelfsprekend dat kinderen zelfstandig hun buurt ontdekken en alleen of met vriendjes in de (stads)natuur rondstruinen. Dergelijke ervaringen zijn echter van wezenlijk belang voor de ontwikkeling van kinderen.
Het vrij spelen staat centraal in het boek Het laatste kind op straat. Twaalf deskundigen, onder wie onderzoekers, pedagogen, professionals uit de kinderopvang en ontwerpers van speel- en buitenruimtes, delen in deze bundel hun visie en praktijkervaringen. Ze houden een pleidooi voor meer autonomie van kinderen en het verbeteren van hun speelomgeving. Hoe geven we kinderen weer de ruimte en het vertrouwen om al spelend zichzelf en de wereld om hen heen te ontdekken? Dat is de vraag die we gezamenlijk zullen moeten beantwoorden, zowel ouders en opvoeders, als beleidsmakers, ontwerpers van onze leefomgeving en ieder ander die kan bijdragen aan een waardevolle kindertijd. Dit boek kan daar hopelijk een bijdrage aan leveren, want als we niet ingrijpen, zullen we binnen twintig jaar waarschijnlijk helemaal geen kinderen meer zien spelen op straat.
Martin Hup (Het Woeste Westen) en Martin van Rooijen hebben als oogst van het Congres Het laatste kind op straat, 09 juni 2022 een aantal teksten verzameld en in een prachtig vormgegeven boek gepubliceerd.
Vind HIER meer informatie over het boek, de inhoud, de auteurs en de plek om je eigen exemplaar te bestellen.
Lees HIERONDER als voorbeeld het artikel van Springzaadpartner Sigrun Lobst | Aardrijk landschap & spel.
Het was een leuke gevarieerde groep die naar de cursusdag ‘Kennismaken met groen- / blauwe schoolpleinen’ in Rotterdam kwam op 9 juni. Van België tot Friesland waren de 16 deelnemers afgereisd. Deze dag was georganiseerd en gefinancierd door Springzaad en IVN Zuid-Holland/ Zeeland om kennis en ervaring uit te wisselen en te verdiepen.
De dag begon op het plein van OBS het Landje, grenzend aan en groot openbaar stads-& sportplein in het centrum van Rotterdam. Het groen/blauwe plein is ontworpen door Annemiek Bongers en aangelegd door Jan de Vries. Een enorme berg ervaringen werd tijdens de rondleiding door het rijk gestructureerde speellandschapje gedeeld door Jan, die vertelde wat de succesfactoren van dit project waren en wat de leerpunten. Heel snel kwam een levendige kennisuitwisseling onder de deelnemers op gang.
Vervolgens fietste de groep naar 2 pleinen ontworpen door Springzaadpartners Roel Crul en Sarah Los. Bij KC de Vlinder vertelde directeur Loes met passie over de tuin, de geweldige betrokkenheid van kinderen en buurt. Dit plein, met liefde aangelegd door de Zandraket en Biotoop is klein, openbaar en middenin de versteende wijk Delfshaven. Maar problemen met vandalisme zijn er niet, de betrokkenheid is alleen maar toegenomen. Het is een prachtig voorbeeld van succesvolle samenwerking tussen maar liefst vier bedrijven aangesloten bij Springzaad en een brede groep van gebruikers.
Bij OBS Dakpark; een binnentuin gedeeld door een school, moskee en multicultureel centrum vertelde Sarah Los over het ontstaan van deze tuin. Het afgekoppelde regenwater loopt door hoge goten over het plein, klettert naar beneden en komt uit in een enorme wadi. De bloemenwei (ingezaaid door de leerlingen) en een overdekte ontmoetingsplek maken dit afwisselende speel/leerlandschapje tot een bijzonder plekje in Rotterdam.
Onderweg naar Daltonschool De Margriet werd nog even een splinternieuwe enorme robinia-speeldraak in een zee van bamboe bewonderd die door Jan van Schaik van Zandraket ism Annemiek Bongers onlangs is aangelegd op een openbaar plein, dat oa door een aangrenzende school gebruikt wordt.
De deelnemers van de cursusdag kwamen van allerlei verschillende achtergronden en streken en juist daardoor was het heel inspirerend om observaties en ervaringen uit te wisselen en te leren van elkaar. Het gezamenlijke op pad zijn langs inspirerende voorbeelden van geslaagde projecten, het luisteren naar de verhalen van makers en gebruikers en de kritische uiteenzetting onderling rond verschillende aspecten van het werk maken deze cursus/ excursiedagen keer voor keer tot een succes. Een stevige boerenlunch met streekproducten en de inspirerende leiding van de dag door twee ervaren Springzaadpartners, Jan en Sarah deden de rest. Op naar een volgende keer!
Sarah Los, Jan de Vries en Sigrun Lobst
Zie hieronder een reactie en foto’s van deelnemer Johan Lambrix, Provinciaal Natuurcentrum België
Wij hadden onderling en samen met de rest een hele leuke en interessante tijd in Rotterdam. Mooie schoolvoorbeelden, fijne contacten en een heerlijk zonnetje dat er net doorkwam toen we aan het hotel op de fiets sprongen, dat was wel heerlijk relaxed.
Het viel ons op dat er heel veel vanuit het standpunt van de ontwerper gesproken werd (uiteraard want Jan en Sarah zijn dat). Het verbaasde dat toch een groot deel van de aanwezigen hoveniers of zzp’rs waren en maar 1 leerkracht. Wellicht stuurde dat de verhalen ook meer ontwerp en minder naar educatie. Maar we hebben ook contacten gelegd met de 3 collega’s van het IVN en dan gaat het uiteraard wel meer over outdoor learning.
Heel bijzonder vonden we de pertinente plaats van water (en de manier van afkoppelen en aquaducten) op elk schooldomein. En we waren ook onder de indruk van de positieve ervaring van de openstelling voor de buurt van 3 van de 4 schooldomeinen.
Kortom een geslaagde vorming voor ons.
Groetjes, Johan Lambrix
Foto’s hierboven van Johan Lambrix.
De opdracht die de discipelen met Pinksteren ontvingen was naar Jeruzalem te gaan en daar ondanks hun pijn, wanhoop en meningsverschillen eendrachtig samen te zijn. Al eerder vermeldde ik dat de naam Jeruzalem “nog te beërven vrede” betekent, de richtingaanwijzer die ons hierin geboden wordt, wijst dus naar “eendrachtig samenzijn”. En het woord eendracht is alleen daar nodig waar verschillen zijn, toch?
Ofwel de verschillen hoeven niet bestreden te worden, maar vrede/ heelheid kan juist bereikt worden via deze contrasten en moeten door de koker van verscheidenheid. Natuurlijke verscheidenheid kan voor een belangrijk deel alleen ontstaan uit relaties. Alles gaat volledig gezamenlijk, geen enkele soort ontstaat zomaar vanuit zichzelf.
Om een samenleving gezond en veerkrachtig te houden, is het van belang een diversiteit na te streven die de belangen van alles en ieder in die samenleving respecteert. Of het nu gaat om een individu, gezin, familie, gemeenschap of natie, de kracht komt voort uit zowel verscheidenheid als verbinding.
Kijk maar hoe de natuur dit doet, juist door in contact te blijven, uit te dagen en te reageren op alles wat zich aandient. Is het niet de plant die de bij uitdaagt en de bij de plant om zich aan te passen? En openen zij daarmee niet voor elkaar de poort tot nieuwe mogelijkheden om te overleven? Een vloeiende cyclische beweging, die in een dans met seizoenen en veranderende omstandigheden zichzelf elke keer opnieuw uitvindt.
Zo ook bij mensen, ons aanpassingsvermogen is groot: creativiteit, ervaring en vaardigheden bieden duizenden patronen, zolang wij het lef maar hebben om met onze schatten “buiten de lijntjes te kleuren”. Diversiteit kan alleen ontstaan uit onderlinge afhankelijkheid en verschillen overbruggen kan alleen vanuit acceptatie van verscheidenheid. Onconventioneel en divers, volledig in verbinding met onszelf, elkaar en onze directe omgeving. Juist dan krijgen nieuwe patronen een kans, kunnen gaan stromen, tot wasdom komen en hun bestemming krijgen.
Elk leven op aarde kan alleen vanuit deze logica groeien, bloeien en vermeerderen. Wij leven naar dezelfde wetten als de hele natuur, ooit bedoeld als een open systeem. En de aard van een open systeem is dat zij gesloten systemen laat bestaan. Onze rol is dus niet overheersen of onder controle houden, maar hier past bescheidenheid in het slechts deelnemen aan de natuur.
Zoals de draaiing van de bromtol een eigen geluid produceert, de draaiing van de caleidoscoop ( zie foto) zich met een verscheidenheid aan vormen en kleuren een uitgebalanceerd geheel zoekt en de Derwisj door de draaiing in hun dans zich overgeven aan de verticale lijn…. zo wordt onze horizontale logica niet bestreden maar verrijkt met de verticale logica die volkomen natuurgetrouw is.
We kunnen niet meer stelen om te overleven , maar moeten delen en verbinden om stappen voorwaarts te maken en door te ontwikkelen. Pijn, wanhoop en meningsverschillen niet bestrijden maar daarin elkaar vasthouden en de kracht van die verbinding leren ervaren.
Dan gaan ook wij als bruggenbouwers aan de slag om te repareren en te herstellen, werpen beknellende patronen af en wordt de way- out vanuit onze escape room een stuk overzichtelijker.
Want alles wat vanuit verbinding tot stand komt, blijft bestaan… blijft herinnerd, als de jaarringen in de boom waar butsen, ziektes en tegenslag zichtbaar in opgenomen mogen zijn.
Voluit leven- voluit loslaten en doorgeven- voluit gedenken en voluit sterven.
Door: Jeanette van der Meulen