Een echt vuur is magisch voor kinderen en zo passend bij de langste dag en de dagen voor het komende Sint Jansfeest op 24 juni.  We zijn in de warme vuurtijd van de zomer aanbeland. Verras de kinderen en jezelf met broodjes bakken of een appeltje poffen boven een door onszelf aangestoken vuurtje. 

Maak een klein vuur in een vuurkorf of een wat groter vuur in een vuurkuil, tussen de stenen van de vuurplaats in het gras of in een leemoven, waar je ook maar gebruik van kunt maken en afhankelijk hoe groot je ruimte is.

Nodig je vrienden uit en ga met elkaar hout verzamelen en takken snijden voor broodstokken. Koop in de winkel biologisch fruit op pluk met elkaar zomerfruit van de struiken. Laat de kinderen meehelpen en zorg voor allerhande materialen om mee aan de slag te gaan. Hang slingers en kaarspotjes in de bomen voor een feestelijke sfeer.

Lange gesnoeide (hazelaar)takken kunnen door de kinderen met een schilmesje worden ontdaan van hun bast, misschien nog wel versierd met inkepingen en tekens. Vanaf een jaar of acht kunnen kinderen dit prima zelf, met hulp al eerder, afhankelijk van het kind. Leer ze van zich af te snijden. Maak een stompe punt aan de stok om de appel in aluminiumfolie er aan te kunnen prikken. Kinderen kunnen deze op gepaste afstand zelf boven het vuur houden.

Je eigen broodje bakken is misschien nog wel specialer. Kronkel het deeg als een slang van de top van de stok naar beneden. Knijp het goed aan en maak het niet te dik, anders duurt het wel erg lang voordat het gaar is. Het broodje is klaar als het gemakkelijk van de stok af wil.

Zet schalen en manden met zomerfruit neer; aardbeien, rode bessen, frambozen en krenten. Misschien vind je nog net wat vlierbloesem om een lekker smaakje aan het water mee te geven. Laat hiervoor de bloesem een paar uur in een kan water intrekken. Of bak met een bakplaat of oude koekenpan vlierpannenkoekjes boven het vuur, zo heerlijk!

Sluit de avond af door rond het vuur magische sprookjes en verhalen te vertellen, terwijl de zon langzaam ondergaat, de eerste vleermuizen verschijnen en de kaarsjes de kindergezichtjes verlichten… Fijne zomertijd gewenst.

Auteur: Ity Busstra-te Velde

Na zo’n 30 jaar in ‘het groen’ te werken & zo’n 15 jaar lid van de Wilde Weelde te zijn, kwam ik er onlangs eindelijk, eindelijk, aan toe mezelf een lidmaatschap van Springzaad cadeau te geven.  

De afgelopen decennia werk ik vooral in het gemeenschappelijk groen. Ontwerp, aanleg, beheer voor scholen; kinderdagverblijven; V.v.E’s en buurtgroepen. En wat vond ik het fijn en boeiend dat daar in toenemende mate speelnatuur bij kwam kijken. Likkebaardend zag ik ook hoe vooral collega’s Rob v/d Steen, Paul van Eerd en Laurens Braakman zulke mooie en inspirerende plekken maakten. Ik ben heel blij dat ik hen daar geregeld mee mocht helpen (en wellicht niet geheel passend in dit stukje, maar het fantastisch werk van Sigrun is me nog langer een soms jaloersmakend maar altijd stimulerend voorbeeld geweest)!        

In al die jaren heb ik veel ervaring opgedaan in de vele facetten van ons werk. En werd me langzaamaan duidelijker van waaruit ik werk en wat ik belangrijk vind. 

Basis en leidraad is voor mij het helaas toch ietwat belegen begrip van de samenhang der dingen. En het daaruit voortvloeiend belang van samenwerken. Samenwerken gebaseerd op ieders verschillende verantwoordelijkheid. Mijn verantwoordelijkheid ligt natuurlijk in eerste instantie in het ontwerpen en aanleggen van een veilige, zo divers mogelijke, stimulerende en speelse plek voor kinders. Heldere keuzes in ontwerp; een degelijke en speelse aanleg en niet te vergeten ook een goed te onderhouden plek. Ik zie het als één van m’n belangrijkste taken om de elementen van vraag, ontwerp, aanleg, gebruik en onderhoud in een zo vloeiend mogelijke samenhang georganiseerd te krijgen.

Dit alles om een fijne, speelse plek te creëren waar zo veel mogelijk planten & dieren wonen en zo veel mogelijk kinderen kunnen spelen. Dat spelen zie ik graag in de ruime zin van het woord. Dus naast alle belangrijke vormen van spel ook plekken om boekje te lezen; met z’n allen te leren; om samen of in je uppie te staren; geheime plekjes; zitplekken. Een aantal afgebakende plekken voor plant en dier, maar ook plekken waar het niet zo erg is als planten en dieren iets te lijden hebben van het kinderspel en hun speelse interesse.  

Als ik er zo over nadenk, is spelen eigenlijk de mooiste manier om je te bewegen op de golven van de samenhang der dingen. Spelen is daarmee niet alleen als doel voor de kinders belangrijk, maar ook minstens zo belangrijk in ontwerp, aanleg & beheer. Of zoals Wende in haar lied ‘yoga oefeningen’ bezingt: ‘maar verleg die steen en speel!’ Alwaar ze voor de volwassenen onder ons nog stilletjes aan toevoegt: ‘dat je belangrijk was’. Waarvan akte.    

Auteur: Rob Vleeming, robvleeming@ziggo.nl