#92 Even voorstellen: Partner Jeroen Charpentier

Vormen en beheren van speelnatuur, natuurtuin en landgoed, staat in de ondertitel van ons bedrijfsnaam.

Het woord “speel “ is er 12 jaar geleden tussen gezet, vanwege onze eerste speelaanleiding die we gebouwd hebben in Ermelo.

Sindsdien is er heel veel gebouwd met hout, steen en staal: Speelaanleidingen waarin kinderen zich uit kunnen leven, hun grenzen mogen opzoeken en verleggen en het recht hebben om te vallen.

De grenzen opzoeken wil zeggen dat je er soms overheen moet, anders weet je nooit waar je grens ligt.

Zo is er in de loop van de tijd een extra poot ontstaan aan het bedrijf, wat veel plezier geeft.

Wij (de bouwers) hebben mazzel, omdat wij als eerste mogen spelen met hout en als het klaar is,dragen we het aan de gebruikers (vooral kinderen) over.

Voor mij voelt het ook zo. Als we bouwen is het van ons en als het klaar is, verlaten wij het eigenaarschap en geven het over aan de kinderen. Zo hoort het ook.

Als mensen aan mij vragen, wat doe jij eigenlijk, vind ik het altijd moeilijk om daar antwoord op te geven.

Hovenier voel ik mij niet, omdat ik dat associeer met de ‘traditionele hovenier ‘. Een tuin ontwerpen, maken, aanplanten en zo houden door schoffelen, harken, snoeien, weer compost inbrengen etc. is niet zo mijn ding. Ik zeg wel eens, als ik als traditionele hovenier moet gaan werken, stop ik acuut.

Ecologisch hovenier dan!

Dat klinkt al beter, maar dekt de lading ook niet omdat ik veel meer doe dan ecologische tuinen aanleggen. Het mooie van ecologisch tuinieren vind ik dat, wanneer je klaar bent met het vormen van de tuin, het proces pas begint. Ik kom nog in tuinen die ik 20 jaar geleden heb gevormd en ze zijn nog steeds mooi en naar tevredenheid van de bewoners.

Landschapsbeheer misschien?

Werken in het landschap voor particulier of overheid en samen met vrijwilligers iets onderhouden of induceren geeft veel voldoening. Het vlechten van hagen, hakhout beheer, maaibeheer en het geven van cursussen is prachtig om te doen. Met een gezamenlijke horizon is daarbinnen de diversiteit een zegen.

Je doet toch ook wat met hout, vragen ze dan.

We doen zeker ook veel met hout. Dat is de basis van de speelaanleidingen, daarnaast maken we banken, tafels, ecostammen, houten schuurtjes, landhekken en nog meer leuke dingen.

Het is prachtig om te zien hoe we soms met een aanhanger vol krom hout aan komen rijden, waarvan men dan zegt: ‘Wat is dat voor een brandhout?’ Maar na een paar dagen staan ze versteld, wat je allemaal met ‘ brandhout’ kunt maken 🙂

Dit is allemaal leuk en aardig, maar wat het meest essentiële is, is de samenwerking met collega’s. Ik had het daar al over: ‘met een gezamenlijke horizon, waarbinnen diversiteit een zegen is’.

Dat maakt het werken met collega’s zo ontzettend belangrijk. Samenwerken waarin voorop staat dat je dezelfde horizon hebt, elkaar blindelings vertrouwt en elkaar veel vrijheid geeft binnen de kaders die er zijn in een opdracht. Zo ontstaat er een mooi dynamisch proces waarin je elkaar blijft inspireren, zodat je weer nieuwe dingen verzint.

Die inspirerende samenwerking komt het meest tot uitdrukking bij opdrachten zoals we die jaren in België hebben gedaan, want hier kwamen ook de overnachtingen bij, waardoor je dagen op elkaars lip zit met werk en eten, drinken, slapen, opstaan, ontbijten enz..

We vormen dan een hecht team van soms wel acht mensen, van verschillend pluimage (Allemaal ZZPers), die vaak in groepjes een deelopdracht uitvoeren. Elk ploegje krijgt een tekening, gelimiteerd hout 🙂 en de locatie en uitleg hierover. Na overleg gaat iedereen aan de slag. Tussentijds is er tijd voor overleg waar nodig. Het motiveert enorm als ieder zijn verantwoordelijkheid neemt en zijn eigen creativiteit kan inzetten voor zo’n deelproject. Vrijheid is daar een zeer belangrijke factor in.

Met vriendelijke groet,

Jeroen Charpentier